《پدام چیست و چه زمانی از آن استفاده می شود؟》

:

پارچه سفید رنگی که موبدان در هنگام انجام آیین های ویژه ایی با آن جلوی صورت خود را میبندند، "پدام" یا "پِنام" و به اوستایی "بی تی دان" نام دارد؛ پارچه‌ی از جنس کتان و دارای دو بند کوچک که آن را بر بخش زیرین چهره گره می زنند. برای نمونه موبدان به هنگام خوراک دادن به آتش( عمل قرار دادن هیزم بر آتش در هر بامداد و شامگاه) که هم زمان اوستای "آتش نیایش" را میخوانند و در بخش هایی ویژه زنگ آتشگاه را نیز به صدا در می آورند از پنام بهره می برند، و آشکار است آتشی که پس از گذشت سده‌ها همچنان به عنوان پرچم دینی مزدیسنان به یادگار مانده و در آتشکده ها زنده وفروزان است، از جایگاهی سپند(مقدس) برخوردار می باشد و این اندیشه یک باور نیاکانی است که چهار آخشیج ، بخصوص آتشی که طی سالیان دراز تقدیس شده و از انرژی مینوی بسیار بالایی برخوردار است، نباید آلوده گردند.
حتا خوراک آتش(هیزم) طی مراسمی پاک شده و غالبا از گیاهی به نام هذان ای پتا است و باید ویژگی های خاصی را داشته باشد تا بتوان به خوبی از آتش پاسداری کرد.
برای آتش پاک این احتمال وجود دارد که در زمان خواندن اوستا توسط موبدان بزاق دهان به طور ناخودآگاه بر آتش یا آتشدان پرت شود و یا بازدم موبد به آتش برخورد کند(هوای بازدمی حجم زیادی از کربن دی اکسید دارد و برخلاف اکسیژن برای آتش کشنده است) برای همین استفاده از پدام در هنگام حضور در پیشگاه آتش الزامی است تا از پاکی و تقدس آتش و آتشگاه پاسداری کرده باشند.

باید بدانیم، در جهان بینی مزدیسنی، به تمامی آفرینش ها به خصوص آتش احترام ویژه‌ای می گذاریم ؛بنابراین در زمان نیایش به ویژه در مقابل آتش مراقبیم تا بزاق و یا بوی بد از دهان خارج نشود.همه بهدینان باید این نکته را بدانند که طبق متون دینی، بایسته است که اگر در هنگام نیایش، در سه قدمی آتش هستیم ، با یک پارچه جلوی دهان خود را بپوشانیم.برای همین بهدینان مومن و افراد سنتگرا در گاه نیایش، دستمالی را به نشانه‌ی احترام در دست چپ و جلوی دهان خود نگه میدارند.

ناگفته نماند که موبدان به هنگام آیین های دینی دیگری مانند "یَزشن خوانی" در "واج‌یشت گاهنبار" که در سپیده دم نخستین روز هر گاهنبار برگزار می شود و یا در آیین"جَشَن خوانی" و هر آیین دیگری که آفرینگون آتش در آن وجود دارد از پدام بهره میگیرند.