《سدره و کشتی، سپر طلایی زرتشتیان در مقابل آسیب ها و نیروی منفی اهریمن》:
در خرده اوستای پاک و بخش اوستای خورشید نیایش و مهریشت عبارت «زَرِنومانتِم سورِم» نوشته شده است که به معنای «سلاح های طلایی» می باشد و اشاره به «سدره و کشتی» دارد. هنگامی که زرتشتیان این زره طلایی را بر تن میکنند، از آنها همچون سپری محافظ دربرابر قوای شرّ (و انرژی‌های منفی) نگاهبانی میکند و با یادآوری ارزشهای دینی به ما، همواره راه صحیح و مسیر اشویی را نشان می‌دهد.
همانگونه که در نماز مقدس «اشم وهو» گفته شده است، هنگامی که شخص مسیر «اَشا» یا درستکاری را می‌پیماید ناخواسته به مقام «اوشتا» یا عالی ترین برکت در زندگی متصل
میشود و از آن سرچشمه، سیراب میگردد.
فراموش نکنیم «انرژی منفی، بیماری و سایر آسیب‌ها، پیش از ورود به کالبد فیزیکی انسان، وارد کالبد مینوی ما میشوند و از طریق چاکراه ها که مراکز عصبی هستند به ذهن و پس از آن به بدن شخص دسترسی پیدا میکنند.
خواندن روزانه اوستا و اجرای آیین کشتی نوکردن، برای ما یک پالایش روحانی است که می‌تواند از ورود این آسیب‌ها با جلوگیری از گرفتگی در این نقاط و در کالبد مینوی و روان انسان به وی کمک کند.
به خاطر داشته باشیم که خواندن نماز و کشتی نو کردن، آتش مینوی اورمزد پاک را برافروخته تر و آتش درونی هر فرد را فروزان تر می نماید،به همین خاطر ما نیز می توانیم وجودمان را با «ورهرام ایزد» پاک گره بزنیم و با یک دلی و همیاری از ایشان به پیروزی و موفقیت رسیده و در زندگی کامیاب گردیم.
《تعداد خوانش نمازهای "اشم وهو" و "یتااهو" بر طبق سنت》:
*این توضیحات پیشتر به ریخت پراکنده بیان شده، در این پست احکام مربوطه بطور کامل و بروزشده آورده شده است:
در هادُخت نسک اوستا میخوانیم:
آن اشم وهو که ثواب خواندنش ده چندان است آن است که در سر خوان(سفره) خوانند؛آنکه ارزشش صد چندان است آن است که پس از خوراک(خوردن) خوانند؛آنچه ارزشش هزار چندان است آن است که در خواب هنگامی که از پهلویی به پهلوی دیگر چرخیدن خوانند؛آنچه ارزشش ده هزار چندان است آن است که پس از خواب برخواستن خوانند و آن یک اشم وهو که ثوابش به سراسر این جهان می ارزد آن است که هنگام جان کندن(مردن) بخوانند،در این هنگام اگر بیمار خود نتواند خواندن،دوستان و خویشان بدو فرو خوانند، چه اگر دوزخی بود همستگان(برزخی)شود،اگر همستگان بود بهشتی شود و اگر بهشتی بود گروثمانی(شایسته عرش اعظم)شود .
در اوستا عدد تکرار کردن اشم وهو و یتااهو مختلف است به گونه ای که در وندیداد پاک تعداد خوانش اشم وهو و یتااهو را به ترتیب ۳ و ۴ ذکر کرده است.
در دیگر متون دینی نیز برای کارهای مختلف اینگونه آمده:
هنگام سفر رفتن غالبا ۲۱ بار یتااهو؛
بعد از عطسه زدن ۱ بار یتااهو و ۱ بار اشم وهو؛
قبل از دعا کردن برای کسی ۲یتااهو خواندن،
در آغاز پیکار ۶یتااهو،
قبل از کار کِشت و زرع و کاشت نهال ۹ یتااهو،
قبل از هم بستری و نزدیکی با همسر ۹ یتااهو،
هنگام رفتن به کوه ۱۲ یتااهو،
برای کارخیر رفتن ۱۰ یتااهو
قبل از وارد شدن به شهر یا ده جدید ۱۳ یتااهو؛
هنگام خروج و ورود به خانه ۱ یتااهو
در وقت ناخن چیدن ۱ سروش باج و ۳ یتااهو خواندن.
در هنگام روی شستن ۱ اشم وهو؛ در میان پارسیان معمول است وقتی خبر مرگ کسی را میشنوند ۱ اشم وهو میخوانند.
اگر فرد زرتشتی نماز های دیگر را نتواند بخواند باید از برای جبران به این دو نماز کوتاه متوسل شود بطوریکه:
بجای خورشید نیایش و مهر نیایش هرکدام ۱۰۳ بار یتااهو،
بجای سروش یشت ۱۰۳ یتااهو، هرمزد یشت ۱۰۳ یتااهو و ۱۰ اشم وهو، بجای اردویسور نیایش ۱۰۰ یتااهو، ماه نیایش ۶۵ یتااهو،
هر یک از پنج گاه ۶۵ یتااهو،اردیبهشت یشت ۶۵ یتااهو،
سروش یشت هادخت ۷۵ یتااهو، پتت ۱۲۱ یتااهو و ۱۲ اشم وهو، هر یک از آفرینگان ها ۱۲۱ یتااهو و ۱۲ اشم وهو باید بخوانند.
در ده روز پایان سال در پنج روز نخست(از روز اشتاد تا انیران از ماه اسفند)هر روز ۱۲۰۰ اشم وهو و درپنج روز گاتابیو هر روز ۱۲۰۰ یتااهو باید خواندن.
امید است تا همکیشان گرانقدر این موارد را از ساده ترین آغاز و تمرین کرده و در اعمال روزانه خود نهادینه کنند؛این پست را ذخیره و مدام مرور کنید
.
《نیایش یَتا اَهُو (اَهونَ وَر)》
یَتا اَهو وَئیریُو.
اَتا رَتوش. اَشات چیت. هَچا..
وَنگهِئوش. دَزدا. مَنَنگهُو.
شیَئُوتَنَه نام . اَنگِه اوش. مَزدایی..
خشَترِم چا. اَهورایی آ .
ییم . دریگُوبیُو. دَدَت. واستارِم..
*****************
برگردان:
همانگونه که اَهو(سرور هستی) برگزیده است،
به همانگونه نیز، رَتو(رَد یا بزرگ دین) نیز به خاطر اَشویی(راستی و پاکی) که دارد برگزیده شده است.
بخشش وهومن(اندیشه نیک) از آنِ کارهای زندگانی برای مزدا(دانای بزرگ) می باشد.
و خِشتِرا(شهریاری) برای اهورا است
و ویژه کسی است که به درگوها(نیازمندان) پناه دهد.
*****************
این نیایش از دیگر نیایش هایی هست
که یک زرتشتی باید آن را از بَر باشد
زیرا که در نماز ها،بارها خوانده می شود
اَشم وهو و یثااهو را حتما از بر کنید
.
《فِرَوَهَر》
نشان زرتشتیان و ایران بزرگ
۱) نِگاره فِرَوَهَر از سر تا سینه، نقش پیرمردیست که تجربه، جهاندیدگی و داناییِ پیرانِ دانا و باخِرَد را می‌نمایاند.
۲) دستِ اَفراشته به سمت بالا، نشانه ستایش به درگاهِ آفریدگار و والامَنشی و بالا اندیشی است. و همچنین دست آن رو به جلو است که نشان دهنده لزوم حرکت انسان رو به جلو و پیشرفت است.
۳) حلقه دایره‌ای که در دستِ پیر مرد قرار دارد، نشانه پیمان با پروردگار و همبستگی هاست.
۴) بال‌های گشوده، نشانه اَندیشه، گفتار و کِردارِ نیک است که با پیروی از آن، بشر به کمال می‌رسد و اوج میگیرد و نیز نشانه برابری هاست. خط‌های روی بالِ فِرَوَهَرهم نشانه از سی و سه اَمشاسپندان (نام فرشتگان) می‌باشد.
۵) حلقه میانِ نگاره، نشانه بی پایانی روزگار، و برگشتِ رفتار و کردار آدمی به خود اوست. که امروزه از آن با نام "کارما" یاد میشود.
۶) دو رشته آویز، یکی در سمتِ راست، نماد سِپَنتا مِینوبه چَم (به معنا)، مقدس، راهنمایی به نیکویی‌ها، اندیشه نیک و سازندگی است و دیگری درسمتِ چپ نماد اَنگِرَه مِینو به چَم (به معنا)، اهریمن، راهنمای بدی و مظهرِ شَرّ و فساد و پَلیدیست.
این دو رشته آویز به چم (به معنی) دو نیروی متضاد نیکی و بدیست، که در نهادِ آدمی وجود دارند و نشانه‌ای برای مبارزه همیشگی و درونی برای سازندگی‌هاست.
۷) دامن در سه ردیف در پایینِ نگاره، نشانه بداندیشی، بد گفتاری و بد کرداری است که در پایین قرار دارند، به‌این چم (معنی)، که بدی‌ها باید به زیرِ پا افکنده شوند.
۸) فَرتورِ(عکس) فِرَوَهَر، رویش به سوی خاور (شرق) است که به چمِ (معنا) روشنایی، راستی، پاکی و شادی است.
واژه فِرَوَهَر از دو واژه فِرَه به چمِ
«پیش رو»، ووَهَر به چمِ «بَرَنده و کِشَنده»تشکیل شده‌است و به چمِ (به معنایِ) «پیش بَرندهٔ جوهَرِ تن و روان» است که بشر را بسوی پیشرفت و رسایی و جاودانی رهبری میکند.
فِرَوَهَر یکی از بخش‌های پنج گانه وجودِ بشر (تن و روان، جان، وجدان و فروهر) است و فِرَوَهَر در حقیقت ذرّه‌ای از پرتوِ اَهورایی (خداوند) است که در وجودِ بشر نهاده شده‌است.
روز ملی خلیج فارس گرامیباد!
دهم اردیبهشت، روز ملی خلیج فارس، سالروز اخراج پرتقالیها از خلیج فارس و تنگه هرمز است. این روز بزرگ را گرامی میداریم و از اهورامزدا سپاسگزاریم که چنین مردان دلاوری در این سرزمین زیستند که پای هر متجاوزی را از آب و خاکش کوتاه کردند.
خلیج فارس و دریای مکران و تنگه هرمز که با نام سه استان جنوبی کشورمان مزین هستند، بر اساس همین نامهای مقدس و بر اساس اسناد تاریخی بیشمار از زمان هخامنشیان تاکنون تحت کنترل ایران ورجاورند بوده. در برخی زمانها تازشگرانی مانند انگلیسیها، پرتقالیها و امریکاییها به این عرصه مقدس تجاوز کرده اند که با دلاوری دلیرمردان ایران زمین این متجاسرین از مرزهای آبی ایران عزیز بیرون انداخته شدند.