روز پایان سرایش خداینامه ایران زمین گرامیباد!
امروز ارج مینهیم زحمات ابرمردی را که پس از سی سال رنج و دشواری، سرانجام در چنین روزی سرایش شاهنامه را به پایان برد و تاریخ و اسطوره و زبان و فرهنگ ما را برای هزاره ها حفظ کرد. (روز اَرد از ماه اسپند، برابر با 19 اسفند در گاهشماری کنونی و 25 اسفند در گاهشمار کهن زرتشتی میباشد.)
سرآمد کنون قصه یزدگرد
به ماه سپندارمذ روز ارد
ز هجرت شده پنج هشتاد بار
به نام جهان داور کردگار
اورمزد و اسفند ماه سال 388 خورشیدی سالگرد پایان سرایش شاهنامه توسط فردوسی بزرگ است که امسال 1023 سالگی آنرا گرامی میداریم.
نمیرم از این پس که من زنده ام
که تخم سخن را پراکنده ام
هر آنکس که دارد هش و رای و دین
پس از مرگ بر من کند آفرین
《سدره و کشتی، سپر طلایی زرتشتیان در مقابل آسیب ها و نیروی منفی اهریمن》:
در خرده اوستای پاک و بخش اوستای خورشید نیایش و مهریشت عبارت «زَرِنومانتِم سورِم» نوشته شده است که به معنای «سلاح های طلایی» می باشد و اشاره به «سدره و کشتی» دارد. هنگامی که زرتشتیان این زره طلایی را بر تن میکنند، از آنها همچون سپری محافظ دربرابر قوای شرّ (و انرژی‌های منفی) نگاهبانی میکند و با یادآوری ارزشهای دینی به ما، همواره راه صحیح و مسیر اشویی را نشان می‌دهد.
همانگونه که در نماز مقدس «اشم وهو» گفته شده است، هنگامی که شخص مسیر «اَشا» یا درستکاری را می‌پیماید ناخواسته به مقام «اوشتا» یا عالی ترین برکت در زندگی متصل
میشود و از آن سرچشمه، سیراب میگردد.
فراموش نکنیم «انرژی منفی، بیماری و سایر آسیب‌ها، پیش از ورود به کالبد فیزیکی انسان، وارد کالبد مینوی ما میشوند و از طریق چاکراه ها که مراکز عصبی هستند به ذهن و پس از آن به بدن شخص دسترسی پیدا میکنند.
خواندن روزانه اوستا و اجرای آیین کشتی نوکردن، برای ما یک پالایش روحانی است که می‌تواند از ورود این آسیب‌ها با جلوگیری از گرفتگی در این نقاط و در کالبد مینوی و روان انسان به وی کمک کند.
به خاطر داشته باشیم که خواندن نماز و کشتی نو کردن، آتش مینوی اورمزد پاک را برافروخته تر و آتش درونی هر فرد را فروزان تر می نماید،به همین خاطر ما نیز می توانیم وجودمان را با «ورهرام ایزد» پاک گره بزنیم و با یک دلی و همیاری از ایشان به پیروزی و موفقیت رسیده و در زندگی کامیاب گردیم.
در گذشته درباره اهمیت پاکیزگی در دین نوشته ایم.
در این پست قرار است تا شیوه درست پادیاب کردن بر اساس نوشته های ارجمند پهلوی(مانند صد در نثر) را یادبگیریم. پادیاب کردن یکی از بایسته های نماز خواندن بوده است که شوربختانه بین ایرانیان تقریبا فراموش شده و گاهی تنها به شستن صورت و خواندن اشم وهو خلاصه میشود؛ امیدواریم همکیشان ارجمند در مسیر انجام شیوه درست و کامل پادیاب کردن کوشا باشند.
در ابتدا چند مورد از اصول پادیاب کردن:
۱- سر دارای پوشش باشد،به هنگام نیایش به منظور عدم برهنه بودن بدن ،شایسته هست لباسی سپید بر روی سدره بر تن شود.
۲- پادیاب در محلی تمیز انجام شود.
در ساختار خانه های امروزی،آشپزخانه یا حیاط بهترین ها هستند و در دستشویی انجام نشود.
۳- باژ سکوت گرفتن(سخن نگفتن) از شروع پادیاب تا پایان نماز بدلیل احترام به اوستای پاک و نشکستن پادیاب.
سکوت بمنظور بر زبان نیاوردن کلمات غیر اوستایی و سخن نگفتن با دیگران هست.
۴-برای احترام و خشنودی فرشتگان نگاهبان آبها مانند خورداد امشاسپند و اردویسور اَناهیته(اَناهیتا)و آبان و سایر ایزدان همکار،حتما در صرفه جویی آب دقت شود و از باز گذاشتن بیهوده آب جلوگیری شود( در گذشته شستن دست و صورت و تن شوین (shvin) ناپاک در آب روان بسیار ناشایست بوده ولی امروزه میدانیم که این آب ها باز به تصفیه خانه میرود و پاک میشود).
مراحل پادیاب
طبق نسک پهلوی شایست ناشایست و صد در نثر،به ترتیب:
۱-گفتن خشنَئوترَه اَهورهه مَزداو
۲-خواندن اشم وهو
۳-پس از پایان اشم وهو،دو دست را زیر آب گرفته و ۳ مرتبه آب بر صورت میزنیم و ناحیه صورت تا گوش خیس شود
*دقت شودکه باید دهان بسته باشد وبه هیچ عنوان آب وارد دهان نشود.
۴-سه مرتبه شستن دست راست توسط دست چپ و دست چپ توسط دست راست، از ساعد تا سر دست.
۵-سه مرتبه شستن پا راست و پا چپ تا ساق پا.
۶-پس از پایان شستن ها ،اوستای کم نا مزدا(کم نا مزدا. . . اشهه)را میخوانیم و در به همان ترتیب صورت،دستها و پاها را خشک میکنیم.
* دقت شود هنگام پادیاب تا پایان پادیاب و پایان نماز خواندن هیچ گفتگویی با افراد انجام ندهیم که به اصلاح گویند باژ سکوت گرفتن.
پادیابی که اکثر پارسیان هند میگیرند و بین برخی زرتشتیان ایران هم رواج دارد ولی نسبت به روش اصلی که در نسک پهلوی آمده ساده تر هست به این ریخت میباشد:
۱-گفتن خشنَُوتره اَهورهه مزدا
۲-خواندن اشم وهو و همزمان با آن شستن دستها و بعد صورت و سپس خشک کردن آن.
سنتهای جشن تیرگان کدامند؟
از آیینهای جشن تیرگان میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
1️⃣ رفتن کنار رودها و چشمه ها و آیین آبریزان:
در این روز زرتشتیان به کنار آبهای روان رفته، آبریزان میکنند و همچنین برای افزونی آبهای روی زمین و نیرومندی تیشتر ایزد، تیر یشت یا آبزور میخوانند.
2️⃣ بستن بند تیر و باد به مچ دست و زنده کردن یاد آرش کمانگیر:
در این روز زرتشتیان به یاد تیر آرش کمانگیر که جانش را برای دفاع از مرزهای ایران فدا کرد، بندی را از هفت رنگ میبافند و به مچ دست میبندند. این بند را تیر و باد مینامند. این بند را ده روز بعد به یاد تیر آرش در باد رها میکنند و آرزوی سربلندی برای ایران عزیز مینمایند.
3️⃣ بازی دارت یا تیر اندازی:
زرتشتیان در این روز به یاد جانفشانی آرش در راه ایران، مسابقات دارت یا تیراندازی برگزار میکنند.
4️⃣ فال کوزه:
زرتشتیان در این روز فال کوزه میگیرند و هر کس وسیله ای از خود داخل کوزه میندازد و سپس یکی یکی از وسایل را از کوزه بیرون میاورند و شعر میخوانند و صاحب آن قطعه خواسته دل خود را از روی شعر خوانده شده برداشت میکند.