«سرایش خداینامه ایران زمین گرامیباد»

روز پایان سرایش خداینامه ایران زمین گرامیباد!

امروز ارج مینهیم زحمات ابرمردی را که پس از سی سال رنج و دشواری، سرانجام در چنین روزی سرایش شاهنامه را به پایان برد و تاریخ و اسطوره و زبان و فرهنگ ما را برای هزاره ها حفظ کرد. (روز اَرد از ماه اسپند، برابر با 19 اسفند در گاهشماری کنونی و 25 اسفند در گاهشمار کهن زرتشتی میباشد.)

سرآمد کنون قصه یزدگرد
به ماه سپندارمذ روز ارد
ز هجرت شده پنج هشتاد بار
به نام جهان داور کردگار

اورمزد و اسفند ماه سال 388 خورشیدی سالگرد پایان سرایش شاهنامه توسط فردوسی بزرگ است که امسال 1023 سالگی آنرا گرامی میداریم.

نمیرم از این پس که من زنده ام
که تخم سخن را پراکنده ام
هر آنکس که دارد هش و رای و دین
پس از مرگ بر من کند آفرین

《حکیم فردوسی》

بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم 

برون سر از این بار ننگ آوریم

به نام نکو گر بمیرم رواست

مرا نام باید، که تن مرگ راست

#فردوسی

۲۵ اردیبهشت

روز بزرگداشت "فردوسی"

این یگانه‌ی سپهر خردپیشگی

پراکننده‌ی آیین میهن‌دوستی و مهروَرزی

و پاسدار سرفرازی و بالندگی زبان پارسی، گرامی باد!

"توصیف فردوسی از شب چله"

توصیف فردوسی بزرگ از شب چله در آغاز داستان بیژن و منیژه

نبد هیچ پیدا نشیب از فراز

دلم تنگ شد زان شب دیریاز

بدان تنگی اندر بجستم ز جای

یکی مهربان بودم اندر سرای

خروشیدم و خواستم زو چراغ

برفت آن بت مهربانم ز باغ

مرا گفت شمعت چه باید همی؟

شب تیره خوبت بباید همی؟

بدو گفتم ای بت نیم مرد خواب

یکی شمع پیش آر چون آفتاب

بنه پیشم و بزم را ساز کن

بچنگ آر چنگ و می آغاز کن

بیاورد شمع و بیامد بباغ

برافروخت رخشنده شمع و چراغ

می آورد و نار و ترنج و بهی

زدوده یکی جام شاهنشهی

مرا گفت برخیز و دل شاددار

روان را ز درد و غم آزاد دار

جهان چون گذاری همی بگذرد

خردمند مردم چرا غم خورد؟

گهی می گسارید و گه چنگ ساخت

تو گفتی که هاروت نیرنگ ساخت

دلم بر همه کام پیروز کرد

شب تیره همچون گه روز کرد