«چهار گواهی»

.

《چهار گواهی که با کشتی بستن میدهیم》:

برپایه نوشتار های دینی در نسک هایی همچون صد در نثر و روایات داراب هرمزدیار، مفهوم چهار گره(دو در پیش و دو در پس) که در کُشتی میزنیم اینگونه آمده است:

آن چهار گره که یک مزداپرست بر میزند

از بهر آنست که چهار گواهی میدهد:

گره اول آن است که اقرار می آورد و گواهی می دهد به هستی و یگانگی و پاکی و بی همتایی اورمزد(باور به یگانگی اورمزد خدا به عنوان اصل اول دین مازدیسنی).

دوم گره آن است که گواهی میدهد به دین مازدیسنان که گفتار ایزد است.( در اوستای پیمان دین میخوانیم: " دادار یک.دین بهی یک.پیغمبر پاک راه اشوزرتشت مهر اسپنتمان. دانسته و بیگمان.به راسته و درسته.دین پاک اورمزد اشونه...")

سوم گره آن است که گواهی میدهد بر پیام آوری بر حق اَشوزرتشت اسپنتمان.(باور به پیام آوری اشوزرتشت به عنوان اصل دوم دین که در جای جای اوستا پاک ازجمله "اوستای پیمان دین" بدان اقرار میکنیم).

چهارم گره آن است که خوش تر می آورد و اقرار می دهد و اقرار پذیرد که نیک اندیشم(هومَت) و نیک گویم( هوخت) و نیک کنم(هَوَرشت) و دین پاک به این است که من بدان ایستاده ام.( باور به اندیشه،گفتار و کردارنیک برپایه آموزش های انجمن موبدان، جزئی از باور به هفت پایه کمال و باور به امشاسفندان و مرتبط با وهومن امشاسفند است که یکی دیگر از اصول دین زرتشتی می باشد).

وظیفه ما به عنوان یک زرتشتی باورمند این است که روزانه اوستاهای بایسته را خوانده، کشتی نوکنیم و در حفظ آئین و سنتهای دین خود کوشا باشیم؛ باشد که بتوانیم همچون نیاکان دیندارمان، امانتدارانی شایسته برای دین پرشکوه اورمزد خدا باشیم.