.
《جشن آبانگان》
روز آبان از ماه آبان برابر با جشن آبانگان
این جشن ازجمله جشن های دوازده گانه است
که در تاریخ ۴ آبان در گاهشمارخورشیدی
(برابر با ۱۰ آبان در گاهشمار دینی) با همازوری و شادی
و خوانش اوستاهای بایسته در کنار رودها و آبها برگزار می شود.
(اگر پست پیش را مطالعه کرده باشید شیوه تبدیل
تاریخ را فرا میگیرید)
در جشن آبانگان، ایرانیان به‌ویژه زنان در کنار
دریا یا رودخانه‌ها، فرشته آب را نیایش می‌کنند.
ایرانیان آب را پاک می‌شمارند و هیچگاه آن را آلوده
نمی‌کنند و آبی را که اوصاف سه‌گانه‌اش همچون:
رنگ و بو و مزه دگرگون می‌شد برای آشامیدن
و شستشو به‌کار نمی‌برند.
«هرودوت» یونانی می‌نویسد:
ایرانیان در میان آب ادرار نمی‌کنند، آب دهان و بینی
در آن نمی‌اندازند و در آن دست و روی نمی‌شویند.
در برگردان پارسی آثارالباقیه ابوریحان بیرونی می‌خوانیم:
آبان‌روز دهم آبان ماه(در گاهشمار دین بهی) است و آن
را جشن می‌دانند که به جهت همراه بودن دو نام، آبانگان
می‌گویند. در این روز زو(Zoo) پسر تهماسپ از دودمان پیشدادیان به شاهی رسید، مردم را به کندن کاریزها
و جوی‌ها و بازسازی آنها فرمان داد، در این روز به کشورهای هفت‌گانه خبر رسید که فریدون، ضحاک(=آژیدهاک)
را اسیر کرده، خود به پادشاهی رسیده و به مردم دستور داده‌است که خانه و زندگی خود را دارا شوند.
در سخن دیگری آمده‌است که پس از هشت سال خشکسالی
در ماه آبان باران آغاز به باریدن کرد و از آن زمان
جشن آبانگان پدید آمد.
آیین های این جشن:
در این روز همانند سایر جشن‌ها به آدریان ها (آتشکده‌ها)
می‌رویم و پس از آن برای گرامیداشت جایگاه ایزد آبها،
به کنار جوی‌ها و کاریزها رفته و با خواندن اوستای آبزور(یسنا۶۵) و آبان یَشت که توسط موبد خوانده می‌شود، اهورامزدا را ستایش کرده و درخواست فراوانی آب و نگهداری آن را کرده
و پس از آن با زُور دادن(شیر و گلاب و برنج و گندم و آویشن)
به آبهای پاک به شادی می‌پردازیم.
همچنین