.
《اهورامزدا》
اهورامزدا از دوبخش کلی اهورا به چَم(معنی):
هستی بخش و هستی مند + مزدا :
دانای بزرگ بوجود آمده.
خود واژه مزدا از دوبخش مز(مَس) به معنای بزرگ
و دا به چم(معنی): دانا می باشد.
اهورامزدا خدای یگانه ای است که جهان را
بر پایه هنجار اَشا آفریده است.
****************************
همچنین موبد نیکنام در پیشگفتار نسک:
گاتها، نغمه های ایران باستان می نویسند:
واژه اهورامزدا را می توان:
《دانایی و آگاهی بیکران هستی مند》 نامید.
دانش بیکرانی که هرگاه بخواهیم از او یاد کنیم
به اوپناه ببریم یا به او نزدیک شویم؛ بایستی دانش را
در خویش افزون سازیم. ازخرد بهره بگیریم
تا به دانایی دست یابیم. آنگاه به راز
هستی وچیستی پدیده های ناشناخته پی خواهیم برد.
آنچه تاکنون نشناخته، ندیده، درک نکرده ونشنیده ایم؛
با ابزار دانایی وخرد همگانی، اندک اندک آشکار شود
تا بدین سان با خداوند هستی همراه وهماهنگ شده باشیم.
دانش بیکران مزدا در همه حال و همه جا پشتیبان ما خواهد بود
چنانچه آن را در یابیم و به کار گیریم .
در بینش زرتشت پندار گرایی ، خرافه پرستی
نادانی و اندیشه پوچ در زندگی بشر جایگاهی نخواهد داشت.
اهورا مزدا : دانای و آگاه بیکران در هستی است.
مرتو(انسان) با کسب آگاهی میتواند شناخت اهورامزدا
وهستی را در پیش گیرد.