«مادها»

دین مادها

تاریخ ماد از نظر دین به دو دوره قبل و بعد قرن هفتم پیش از میلاد تقسیم میشود.

در متون آشوری چند بار از دین مادها و فرهنگهای همسایه آنها مانند 

ماناییها نام برده میشود. مثلا به ربودن خدای ماناییها اشاره شده

 است( بت). شکل این بتها را از مفرغهای لرستان و گنجینه زیویه 

میتوان بازسازی کرد. این شمایلها هیچ ارتباطی با دین زرتشت ندارند 

و بیشتر همخانواده دین مردم بین النهرین آشوریها و هوریان است 

.یکی از ایالات مادی نیز بیت ایشتار نام داشت. بسیاری از فرماندهان

 مادی که در منابع آشوری نام آنها آمده است نامهای اکدی داشتند 

در شرق ایران دین اهورایی معتبر بوده است. نامهای مادی عمدتا کلمات

 اهوره - مزدا - بگ را همراه داشته اندو نیز ترکیباتی از آتش مانند 

آذر-آتور - آتر . 

دوره دوم دین مادها دوره مشهور به مغان است که تعلیمات زرتشت

 فراگیر شده است. بحث در مورد مغان وریشه یابی آنان بسیار است.

 آنها قومی از اقوام مادی بودند که ظاهرا به دین زرتشت گرویده اند و 

به گسترش آن پرداخته اند. هرچند نمیتوان ظهور زرتشت را دقیقا در

 این دوره دانست.

《خورشید،روشنایی،آتش در دین زرتشتی》

‎

چرا #خورشید، #آتش و #روشنایی اساس دین زیبای اشوزرتشت است؟

پاسخ : 

#موبد_کورش_نیکنام

درود برشما، درفرهنگ کهن این سرزمین، روشنایی و فروغ را از ویژگی ها وفروزه های«#اهورامزدا» می دانستند،  ودگرگون آن، تاریکی را پدید آورنده ناپاکی، بیداد وستم باورکرده بودند. به همین روی روشنایی از جلوه های نیک اهورامزدا در زندگی نیاکان ایرانی ما بوده است. 

گفتنی است در قرآن نیز آمده: « اللهُ نورالسَماوات واَلاَرض » (خداوند نور زمین وآسمان است)؛ و موسی نیز در روشنایی وآتش جلوه داشته است. بدین روی روشنایی نزد بیشتر تیره ها(:اقوام) از ارزش بالایی برخوردار بوده است.

پیش از دین زرتشت ایرانیان به نیایش مهر(:نورخورشید) واناهیتا(:نمادآب پاک) بیش از جلوه های دیگر نیایش داشته اند. هم اکنون نیز سرودهایی در بیان جلوه های روشنایی خورشید وماه همچنان در اوستا به یادگار مانده است. 

پیروان بینش زرتشت نیز  روشنایی را پرستش سو (:قبله) خود قرار  داده اند و به سوی هر گونه فروغی مانند نورآتش، فروغ شمع وچراغ، روشنایی خورشید وماه... خدای خویش «اهورامزدا» (:دانش وآگاهی بیکران هستی) را نیایش می کنند. 

آنان رنگ هایی را نیزبرای پوشش بدن و کاربردهای دیگر در زندگی خویش به کار می برند که تیره نباشد بلکه روشنی بخش وشادی آفرین باشد. چون باوردارند که رنگ های تیره شادی کمتری را در روانشان پدیدار خواهد ساخت.

‎