«ایزدان »

.

《ایزدان در دین بهی》

واژه ایزد از واژه اوستایی "یَزتَه"  گرفته شده 

و به چمار(معنای) سزاوار ستایش است و

 فروزه(صفت) همه پدیده های نیک است.

 در جهان مینویی(معنوی)، اهورامزدا در بالاترین 

مقام و مرتبه جای دارد و بزرگترینِ ایزدان خوانده می شود چنانچه در اوستای سدویک نام خدا نخستین نام 

او یَزَت یا ایزد به معنی سزاوار ستایش آمده است 

انسان ها با فراگیری و توجه به فروزه های سزاوار

 ستایش و میل به تحقق آنها در وجود خود، راهی

 به سوی رسایی و جاودانگی پیدا خواهند کرد

ایزدان، نیروهایی مینویی هستند که برخی از آنها

موکل بر امور مادی همچون آتش، آب، زمین، آسمان

 باد، خورشید و... بوده و نگهبانی از آنها را خویشکاری(وظیفه) دارند و یادآور بزرگی و مهرورزیدن به این پدیده های

 نیک اهورایی هستند.

 گروهی دیگر از ایزدان موکل بر امور مینویی همچون راستی، بخشش، نیایش، شادی، دانش و.. بوده و به ما یاری می رسانند تا این نیروهای مینویی را هر چه بیشتر در خود و جهان پیرامون خوش تقویت کنیم. 

زرتشتیان با ستودن و احترام گزاردن بهره بردن نیکو از این جلوه های نیک اهورامزدا، در واقع ستایش و نیایش خود اهورامزدا را به جای می آورند.

 پس از جدا کردن نام اورمزد، 3 دی

(دی به آذر، دی به مهر و دی بدین) و اَمِشاسپِندان 

از نام های 30 روز ماه به ترتیب می توان نام ایزدان 

برجسته و ارجمند زرتشتی را یافت.

 در اوستا بِرَساد، نام هر اَمِشاسپند با ایزدان همکار

 وی آمده است و هر فرد بهدین میتواند با یادآوری این نام ها، پی به ارزش و خویشکاری این پدیده های نیک برده، زندگی روزانه خود را با ویژگی های نیک این فروزه های اهورایی، هماهنگ سازد و بدین گونه راه خوشبختی را بیابد.

《خورشید،روشنایی،آتش در دین زرتشتی》

‎

چرا #خورشید، #آتش و #روشنایی اساس دین زیبای اشوزرتشت است؟

پاسخ : 

#موبد_کورش_نیکنام

درود برشما، درفرهنگ کهن این سرزمین، روشنایی و فروغ را از ویژگی ها وفروزه های«#اهورامزدا» می دانستند،  ودگرگون آن، تاریکی را پدید آورنده ناپاکی، بیداد وستم باورکرده بودند. به همین روی روشنایی از جلوه های نیک اهورامزدا در زندگی نیاکان ایرانی ما بوده است. 

گفتنی است در قرآن نیز آمده: « اللهُ نورالسَماوات واَلاَرض » (خداوند نور زمین وآسمان است)؛ و موسی نیز در روشنایی وآتش جلوه داشته است. بدین روی روشنایی نزد بیشتر تیره ها(:اقوام) از ارزش بالایی برخوردار بوده است.

پیش از دین زرتشت ایرانیان به نیایش مهر(:نورخورشید) واناهیتا(:نمادآب پاک) بیش از جلوه های دیگر نیایش داشته اند. هم اکنون نیز سرودهایی در بیان جلوه های روشنایی خورشید وماه همچنان در اوستا به یادگار مانده است. 

پیروان بینش زرتشت نیز  روشنایی را پرستش سو (:قبله) خود قرار  داده اند و به سوی هر گونه فروغی مانند نورآتش، فروغ شمع وچراغ، روشنایی خورشید وماه... خدای خویش «اهورامزدا» (:دانش وآگاهی بیکران هستی) را نیایش می کنند. 

آنان رنگ هایی را نیزبرای پوشش بدن و کاربردهای دیگر در زندگی خویش به کار می برند که تیره نباشد بلکه روشنی بخش وشادی آفرین باشد. چون باوردارند که رنگ های تیره شادی کمتری را در روانشان پدیدار خواهد ساخت.

‎