«نور و اتش»

.

《مفهوم نور و آتش در دین زرتشتی》

#موبد_اردشیرخورشیدیان :

 هزاران سال پیش اشوزرتشت، اشا و هنجار هستی را شناخت و اساس خود را بر یکتا پرستی استوار کرد.

نماز را نیاز بشر و تنها سزاوار اهورا مزدا

(دانای بزرگ هستی بخش) دانست.

اشوزرتشت خداوند را «شیدان شید» دانسته 

و در همه ذرات طبیعت در تجلی می‌بیند

 و بر اساس این باور، پرستش‌سوی(قبله‌ی) زرتشتیان را نور قرار داده است.

زرتشتیان در شبانه‌روز پنج بار با تنی پاک

 و روانی آماده رو به سوی نور، 

بامداد رو به خاور(شرق)، 

پسین رو به باختر(غرب)

 و شب‌ها در مقابل ماه یا آتشی سوزان

 یا شمعی یا چراغی روشن ایستاده

 و نمازهای بایسته را به اهورامزدا

 پیشکش می‌نماید.

آتش در دین زرتشت نماد راستی است

چراکه آتش تنها ماده‌ای است که پلیدی را به خود نمی گیرد و همیشه و در همه حال به سوی بالا می‌رود و ماهیت اصلی خود را حفظ می‌کند و خود می‌سوزد و جهانی را گرما و نور می‌بخشد

اَشَوَن‌ها یا راستی‌جویان نیز همانند آتشِ آتشکده در همه حال یکسان و یک‌رنگ بوده،

 خود را به پلیدی‌ها نمی‌آلایند و نور و شادی

 و گرما و انرژی به جامعه می‌بخشند.

آریایی‌ها همزمان با اشوزرتشت، در مناطق شمالی ایران که بسیار سرد و زمستان طولانی داشت، زندگی می‌کردند و آیین بیشتر مردم طبیعت‌پرستی بود و چون همه به آتش برای روشنایی و گرم کردن خانه‌ و کاشانه و پختن غذا و غیره نیازمند بودند و کبریت نیز وجود نداشت و فراهم کردن آتش بسیار سخت و وقت‌گیر بود، آتش در محلی به نام آتشکده همیشه روشن نگاه می‌داشتند.

اشوزرتشت پیامبر، وجود این مکان را بسیار لازم و حیاتی تشخیص داد و با اضافه کردن آتش آتشکده با آتش 16 طبقه اجتماع 

(آهنگر و مسگر و نانوا و خانه‌دار و .... ) مفهومی معنوی به آن بخشید و به صورت پرچمی سپنتایی(مقدس) درآورد.

زرتشتیان آتش موجود در آتشکده را نماد موجودیت خود یا به عبارتی پرچم و درفش دین زرتشت با چندین هزار سال هویت ملی و دینی و فرهنگی خود می‌دانند و به‌وسیله موبد آتشبند (آترَوَن) ، همیشه روشن نگاه می‌دارند.

آتشکده‌‌ها در طول تاریخ علاوه بر نیایشگاه زرتشتیان مجتمع دینی، فرهنگی و اجتماعی

 نیز بوده است.

پرستش‌سو یا قبله جهتی است که پیروان هر آیینی در سراسر جهان همواره رو به سوی آن به نیایش خدا می‌پردازند

《خورشید،روشنایی،آتش در دین زرتشتی》

‎

چرا #خورشید، #آتش و #روشنایی اساس دین زیبای اشوزرتشت است؟

پاسخ : 

#موبد_کورش_نیکنام

درود برشما، درفرهنگ کهن این سرزمین، روشنایی و فروغ را از ویژگی ها وفروزه های«#اهورامزدا» می دانستند،  ودگرگون آن، تاریکی را پدید آورنده ناپاکی، بیداد وستم باورکرده بودند. به همین روی روشنایی از جلوه های نیک اهورامزدا در زندگی نیاکان ایرانی ما بوده است. 

گفتنی است در قرآن نیز آمده: « اللهُ نورالسَماوات واَلاَرض » (خداوند نور زمین وآسمان است)؛ و موسی نیز در روشنایی وآتش جلوه داشته است. بدین روی روشنایی نزد بیشتر تیره ها(:اقوام) از ارزش بالایی برخوردار بوده است.

پیش از دین زرتشت ایرانیان به نیایش مهر(:نورخورشید) واناهیتا(:نمادآب پاک) بیش از جلوه های دیگر نیایش داشته اند. هم اکنون نیز سرودهایی در بیان جلوه های روشنایی خورشید وماه همچنان در اوستا به یادگار مانده است. 

پیروان بینش زرتشت نیز  روشنایی را پرستش سو (:قبله) خود قرار  داده اند و به سوی هر گونه فروغی مانند نورآتش، فروغ شمع وچراغ، روشنایی خورشید وماه... خدای خویش «اهورامزدا» (:دانش وآگاهی بیکران هستی) را نیایش می کنند. 

آنان رنگ هایی را نیزبرای پوشش بدن و کاربردهای دیگر در زندگی خویش به کار می برند که تیره نباشد بلکه روشنی بخش وشادی آفرین باشد. چون باوردارند که رنگ های تیره شادی کمتری را در روانشان پدیدار خواهد ساخت.

‎